επιδυσμενούμαι

ἐπιδυσμενοῡμαι, -έομαι (Α)

είμαι ή γίνομαι δυσμενής απέναντι σε κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + *δυσμενούμαι (< δυσ-μενής), τ. που μαρτυρείται μόνον εν συνθέσει].